Άλλοτε πάλι βλέπω άδικους και αμαρτωλούς να είναι σε μεγάλο πλούτο και ανάπαυση....

Ένας γέροντας άγιος και ασκητής παρεκάλεσε μία φορά τον Κύριο να του διδάξη ποιά είναι η κρίση του. Διότι, είπε, βλέπω άλλοτε μεν ανθρώπους δικαίους και ευλαβείς να βρίσκωνται σε μεγάλη φτώχεια και δυστυχία. Άλλοτε πάλι βλέπω άδικους και αμαρτωλούς να είναι σε μεγάλο πλούτο και ανάπαυση. Άλλοτε πάλι πολλοί δίκαιοι και ευλαβείς να αδικούνται και να βασανίζωνται άδικα, πολλοί δε άδικοι και άξιοι θανάτου αμαρτωλοί και παράνομοι να ζουν και να πλουτίζουν. Τότε άκουσε φωνή που του έλεγε:

Μη ζητάς εκείνα τα οποία δεν φτάνει ο νους και γνώση σου, μήτε να ερευνάς τα απόκρυφα. Διότι οι κρίσεις του Θεού είναι άβυσσος και βάθος μέγα και πολύ. Πλην όμως επειδή ζήτησες να μάθης κατέβα στον κόσμο και κάθισε στο τάδε μέρος και πρόσεχε εκείνα που θα δης, για να καταλάβης μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού και να γνωρίσης πως είναι ανεξερεύνητη και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση.

Πράγματι, ο γέροντας πήγε και κρύφτηκε κάτω από ένα δένδρο, όπου μπροστά του υπήρχε ένας πλατύς δρόμος και περνούσαν πολλοί άνθρωποι. Στο ένα μέρος του δρόμου υπήρχε ένα λιβάδι και μία βρύση με καθαρό νερό. Όπως παρακολουθούσε από την κρύπτη του βλέπει να περνά ένας άνθρωπος πλούσιος. Και σαν είδε το δροσερό και καταπράσινο λιβάδι και την καθαρώτατη βρύση κατέβηκε από το άλογό του και κάθισε να ξεκουρασθή λιγάκι και να φάγη ψωμί. Όμως εκεί που καθόταν έβγαλε το σακκούλι του, όπου μέτρησε και υπήρχαν εκατό φλουριά, αλλά προσπαθώντας να το βάλη εκεί από όπου το πήρε του έπεσαν κάτω χωρίς να το καταλάβη. Αφού τελείωσε πήρε το άλογό του και έφυγε. Μετά πέρασε ένας άλλος οδοιπόρος, ο οποίος πηγαίνοντας στη βρύση να πιή νερό βρήκε τα φλουριά και τα πήρε. Άλλαξε δε και δρόμο πέρασε μέσα από τα αμπέλια και χωράφια, για να μη τον δουν. Μετά ήλθε άλλος φορτωμένος και κουρασμένος και κάθισε στην βρύση να πιή νερό και να ξεκουρασθή. Έβγαλε δε και ένα παξιμάδι και το έβαλε στο νερό, για να το φάη. Ενώ λοιπόν καθόταν ο πτωχός αυτός άνθρωπος, γύρισε τρέχοντας ο καβαλάρης που είχε χάσει τα φλουριά, αγριεμένος και νευριασμένος και ζητούσε τα φλουριά, λέγοντάς του ότι αυτός τα βρήκε. Ο φτωχός προσπαθούσε με όρκους να τον πείση ότι δεν τα βρήκε, αλλά αυτός δεν τον πίστευε και τον χτυπούσε ανελέητα. Τελικά ο θυμώδης καβαλάρης, σαν άγριο λιοντάρι, κτύπησε άσχημα τον φτωχό και τον σκότωσε. Κατόπιν κατέβηκε από το άλογο και έψαχνε τα ρούχα του και τα σακκούλια του πτωχού, για να βρη τα φλουριά, αλλά τίποτα δεν βρήκε. Ο γέροντας έβλεπε αυτά όλα από την κρύπτη του και απορούσε και θαύμαζε και στεναχωριόταν πολύ και έκλαιγε για τον άδικο φόνο που είδε και με δάκρυα παρακαλούσε τον Κύριο και έλεγε: «Κύριε, ποιά είναι η θέλησή σου αυτή; Γνώρισόν μου του αμαρτωλού, πως υπομένει η αγαθότητά σου; Άλλος τα έχασε άλλος τα βρήκε και άλλος άδικα φονεύθηκε;»

Ενώ έλεγε αυτά ο Γέροντας, Άγγελος Κυρίου κατέβηκε και διδάσκοντας και εξηγώντας του είπε: «Μη λυπείσαι, Γέροντα, μήτε να σου κακοφαίνεται και μη νομίζεις ότι τάχα χωρίς το θέλημα του Θεού έγιναν αυτά, άλλα κατά παραχώρηση και άλλα κατ’ οικονομία. Διότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε και εκείνος που τα βρήκε είχε ένα περιβόλι αξίας εκατό φλουριών. Αυτός δε ο πλούσιος ήταν πλεονέκτης και του το πήρε με τη βία μόνο πενήντα φλουριά. Ο δε πτωχός εκείνος, μη έχοντας τι να κάνη, παρακάλεσε τον Θεό να κάνη εκδίκησιν. Γι’ αυτό οικονόμησε ο Θεός με τέτοιο τρόπο και του τα έδωσε διπλά, αντί πενήντα, εκατό, τα οποία έχασε ο πλεονέκτης, ο οποίος πήρε το περιβόλι πενήντα αντί εκατό φλουριά. Εκείνος δε ο άνθρωπος ο κουρασμένος, όπου δεν βρήκε τίποτα και άδικα φονεύτηκε, είχε κάνει φόνο, όμως, για να έχη έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώση και να τον καθαρίση από την αμαρτία του φόνου που έκανε είτε με τη θέλησή του είτε επηρεασμένος από τον σατανά, γι’ αυτό οικονόμησε και φονεύθηκε άδικα και παράλογα, για να σωθή η ψυχή του. Αυτός δε ο πλεονέκτης, οπού έχασε τα φλουριά, και έκανε φόνο, έμελλε να κολασθή από την πλεονεξία του και τη φιλαργυρία του και γι’ αυτό τον άφησε ο Θεός και έπεσε στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέση η ψυχή του την φανερή αμαρτία, να ζητήση μετάνοια. Και να από την αφορμή αυτή αφήνει τον κόσμο και τα του κόσμου και πηγαίνει να γίνη Μοναχός, για να σώση την ψυχή του. Λοιπόν πήγαινε στο κελλί σου, και μη εξετάζης τις κρίσεις του Θεού. Διότι ο Θεός τις κάμει δίκαια και εσύ νομίζεις ότι γίνονται άδικα. Γνώριζε λοιπόν ότι και άλλα πολλά γίνονται στον κόσμο με θέλημα Θεού, για αφορμές, οπού δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι και πρέπει να λέγη ο καθένας «Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου».

Τοσαύτην οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτῶν ἔσχον εὐλάβειαν πρὸς τὸ μηδὲ μέχρι λόγου κοινωνεῖν τινι τῶν παραχαρασσόντων τὴν ἀλήθειαν

O Άγιος Ειρηναίος γράφει ότι: «Ἰωάννης ὁ τοῦ Κυρίου μαθητὴς ἐν τῇ Ἐφέσῳ πορευθεὶς λούσασθαι καὶ ἰδὼν ἔσω Κήρινθον ἐξήλατο τοῦ βαλανείου μὴ λουσάμενος, ἀλλ' ἐπειπών · “Φύγωμεν, μὴ καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέσῃ, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ.” Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Πολύκαρπος Μαρκίωνί ποτε εἰς ὄψιν αὐτῷ ἐλθόντι καὶ φήσαντι· «Ἐπιγίνωσκε ἡμᾶς», ἀπεκρίθη · «Ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ.» Τοσαύτην οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτῶν ἔσχον εὐλάβειαν πρὸς τὸ μηδὲ μέχρι λόγου κοινωνεῖν τινι τῶν παραχαρασσόντων τὴν ἀλήθειαν , ὡς καὶ Παῦλος ἔφησεν · «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼςὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος».

Δ’ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«…Καί πολλάκις αὐτόν καί εἰς πῦρ ἔβαλε καί εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπωλέσῃ αὐτόν·»[1]. Πορνεία καί μέθη καί ὅποια ἄλλη ἁμαρτία γίνεται μέ τό σῶμα, εἶναι φοβερές πράξεις τῆς σάρκας πού διευκολύνουν τόν Βεελζεβούλ, νά ἐπικρατήσει. Παραχωροῦνται δικαιώματα στά πονηρά πνεύματα· «πᾶσα παράβασις καί παρακοή ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν». Καταλαμβάνεται ἔτσι ὁ οἶκος τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος καί ὁ ἀπρόσεκτος ἀφρίζει, τρίζει τά δόντια, μπερδεύεται καί μένει ἀναίσθητος· δέσμιος τῶν πονηρῶν πνευμάτων.

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ γράφει ο Πάνος Τσεπενέκας (συγγραφέας)

 

Απρ.08

 

 Δημιουργήθηκε : 08 Απριλίου 2024

 

 Εμφανίσεις: 770

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

γράφει ο Πάνος Τσεπενέκας (συγγραφέας)

Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τα στατιστικά στοιχεία των εμβολιασμών για την Covid-19 που δημοσιεύονται από τις κρατικές υπηρεσίες, θα διαπιστώσει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία.

Παρατηρούμε πρώτα ότι την τελευταία αναμνηστική δόση έκαναν περίπου 200.000 άτομα. Δηλαδή, πολύ λίγοι συμπολίτες μας (μόλις το 2,5%) σε σχέση με τα σχεδόν 8 εκατομμύρια που είχαν ξεκινήσει να εμβολιάζονται στην αρχή. Γιατί άραγε η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού απέφυγε να κάνει ένα «ασφαλές» και «αποτελεσματικό» εμβόλιο που μάλιστα διατίθεται εντελώς δωρεάν και θα τον προστάτευε από έναν επικίνδυνο ιό;!

«Τό σφάλλειν ἀνθρώπινον, τό ἐμμένειν σατανικόν, τό μετανοεῖν θεῖον»! Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, πρ. Ἀν. Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων

Εἰσαγωγή

Δέν εἶμαι σίγουρος ἄν πρέπῃ νά συνεχίσω τόν διάλογον μέ τόν θεολόγον κ. Π. Τρακάδαν, καθότι εἰς τήν ἀπάντησίν του εἰς τό ἄρθρον μου μέ τίτλον «Πρός μεμαθηκότας εἰς τό αἱρετίζειν» [«Ὀρθόδοξος Τύπος» («ΟΤ»), 19-1-24] ἐμμένει εἰς τάς γνωστάς ἀντιφάσεις καί διαστροφάς τῆς ἀληθείας, καθώς καί εἰς τήν λογικῶς ἐσφαλμένην μέθοδον τῆς «λήψεως τοῦ ζητουμένου», παρά τό γεγονός ὅτι ἔχω ἤδη ἀποδείξει τά σφάλματά του αὐτά. Ἔτι χειρότερον, χάριν ἐντυπωσιασμοῦ, προβαίνει εἰς πομφόλυγας, περί δῆθεν «κονιορτοποιήσεως» τῶν ἐπιχειρημάτων μου καί «ἥττης» μου καί περί δῆθεν συντριβῆς τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ π. Θεοδωρήτου ὑπό τοῦ π. Ἐπιφανἰου, ἐνῷ κατ’ ἀλήθειαν συνέβη τό ἀκριβῶς ἀντίθετον! Ἐκτρέπεται δέ καί εἰς ὕβρεις καί συκοφαντίας ἐναντίον μου δι’ ἔλλειψιν ἐντιμότητος, διά δῆθεν «ὠμήν παραχάραξιν» τοῦ ΙΕ՛ Κανόνος καί τῶν λεγομένων του, «ψευδεῖς ἰσχυρισμούς», «παραποίησιν ἱστορικῶν γεγονότων» κ.λπ. Δυστυχῶς, τά στοιχεῖα αὐτά ὑπάρχουν εἰς τόν παρόντα διάλογον, ἀλλ’ εἰς τήν πλευράν τοῦ κ. Τρακάδα. Ἄς μοῦ ἐπιτραπῆ νά ἐπισημάνω τά κυριώτερα.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί αναγέννησιν όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, αναγέννησιν πτωμάτων. Διότι αφ΄ ότου ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι παρών εις τον γήϊνον κόσμον, ο κάθε ουμανισμός είναι πτώμα. Τα δε πράγματα έχουν ούτω, διότι η Σύνοδος ενέμεινεν επιμόνως εις το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα=του ανθρώπου. Θεωρούμενοι από την σκοπιάν του αεί ζώντος Θεανθρώπου, του ιστορικού Κυρίου Ιησού, όλοι οι ουμανισμοί κατά το μάλλον ή ήττον ομοιάζουν με εγκληματικάς ουτοπίας, διότι εν ονόματι του ανθρώπου φονεύουν κατά διαφόρους τρόπους και εξοντώνουν τον άνθρωπον ως ψυχοφυσικήν οντότητα. Όλοι οι ουμανισμοί επιτελούν ένα αλογίστως τραγικόν έργον:  διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. Δια δε του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα το έργον αυτό έχει αναχθή εις δόγμα. Όλα αυτά όμως είναι φρικτά, φρικτότατα. Διατί; Διότι το ίδιον δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ανατριχιαστική κηδεία του κάθε ουμανισμού, από του βατικανού, του αναχθέντος εις δόγμα, μέχρι του σατανικού ουμανισμού του Σαρτρ. Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επί κεφαλής τον Ευρωπαϊκόν Δία. Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλη η μέχρι τελείας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον Φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους.

Η προτροπή της Παρθένου -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού του Α.Π.Θ.

Ώρα μοναδική στην ιστορία του κόσμου. Τα μάτια τα σάρκινα των μαθητών μπαίνουν στην πνευματική διάσταση κι ατενίζουν το άκτιστο φως. Εκεί στο υψηλό όρος όπου τους είχε ανεβάσει ο Ιησούς Χριστός και «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών», οι τρεις απόστολοι (Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης) γίνονται θεαταί και μάρτυρες του υπερκοσμίου, «επόπται της θεότητος» και «κοινωνοί της θείας φύσεως». Βλέπουν την ουράνια δόξα σ΄ όλη τη λάμψη και το μεγαλείο της! Κλήση και πρόκληση ιερή, για τον κάθε άνθρωπο—και για τη δική σου ψυχή, αδελφέ μου--, η ενόραση του Θεού, η κοινωνία μαζί Του· αυτή η άγια συντροφιά, που διώχνει τη μοναξιά, νικά το φόβο και εμπνέει, για τα μεγάλα και υψηλά στη ζωή. Ρωτάς πως θα την επιτύχεις; Άκουσε τι ο Πατέρας αποκαλύπτει, την ώρα που γίνεται η Μεταμόρφωση επάνω στο υψηλό όρος:

H επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων!

Ενώ η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αποστόλους (γιατί αυτό επιβάλλει το πνευματικόν χρέος), ωστόσο η επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων! Ορθότατα παρατηρεί ο Άγιος Ιουστίνος(Πόποβιτς) ότι «η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος Θεανθρωποποίησις αυτών ήτοι εν-χρίστωσις και χριστοποίησις αυτών». Ας είμεθα ειλικρινείς, παρατηρούνται τα γνωρίσματα αυτά εις την ζωήν των λαϊκών, των Κληρικών, των Επισκόπων; Και το ακόμη τραγικώτερον, που εξάγεται από τα άγια γραπτά του Αγίου Ιουστίνου:

Η ευλαβής δωρήτρια

Κάποια ευλαβής Xιώτισσα , από το χωριό Καλιμασσιά, αφιέρωσε όλη την περιουσία της στη Νέα Μονή. Κάποτε όμως αρρώστησε και βρέθηκε σε μεγάλη ανάγκη. Τότε οι συγγενείς της, αντί να τη βοηθήσουν , την εγκατέλειψαν και την πίκραναν με λόγια σκληρά: 

Πρώτα πολέμα τα εκούσια.

Γράφει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς «Προς την Μοναχήν Ξένην» τα εξής: 

«Κάθε αγωνιστής γίνεται τέλειος με την υπομονήν των εκουσίων και ακουσίων κόπων, από τους οποίους άλλοι έχουν εξωτερικά αίτια και άλλοι καταβάλλονται από εμάς τους ίδιους. Ό,τι γίνεται στα φυτά της γης από την φύσιν και από τις γεωργικές επινοήσεις και τις μεταβολές των εποχών, τούτο γίνεται με την προαίρεσή μας και σε μας, τα λογικά κλήματα του Χριστού, όταν υπακούμε σε Αυτόν, τον γεωργόν των ψυχών μας, εφ’ όσον είμαστε αυτεξούσιοι. Χωρίς υπομονήν σε εκείνα, που μας βρίσκουν άθελά μας, ούτε οι κόποι, που καταβάλλουμε θεληματικά, θα ευλογηθούν από τον Θεόν. Γιατί η αγάπη προς τον Θεόν δοκιμάζεται κυρίως με την θλίψι των πειρασμών. Πρέπει λοιπόν η ψυχή να κατορθώση πρώτον τα εκούσια, και αφού με αυτά εθιστούμε στο να καταφρονούμε την δόξα και την ηδονή, τότε θα υποφέρουμε εύκολα και τους ακούσιους πειρασμούς». 

Άγιος Φιλάρετος της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς :

Αὐτὸ τὸ ὁποῖο προηγουμένως ἦταν ἰδίωμα τῶν ξεπεσμένων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες, στὴν ἐνάσκησι τοῦ ἐπαισχύντου ἐπαγγέλματός τους, ἐνεδύοντο προκλητικὰ γιὰ νὰ προκαλέσουν αἰσθησιακὰ τοὺς ἄνδρες, ἔχει πλέον γίνει ἡ μόδα καὶ κανόνας ἀκόμη καὶ γιὰ σεμνές γυναίκες, οἱ ὁποῖες σὲ πολλὲς περιπτώσεις δὲν λαμβάνουν κἄν ὑπ᾿ ὄψιν τους τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς μόδας ποὺ τὶς ἐσκλάβωσε.῎Αν ἡ ἐλαχιστοποίησις τοῦ μάκρους τοῦ φορέματος ἤ ὁ ἰδιαίτερος τονισμὸς τῶν «γραμμῶν» τοῦ σώματος ἀντιτίθενται πρὸς τὴν σεμνότητα, ἡ ὁποία θὰ πρέπει γενικὰ νὰ στολίζη τὶς Χριστιανὲς γυναῖκες, τότε ἀκόμη πιὸ ἀκατάλληλη εἶναι ἡ ἐμφάνισίς τους μὲ τέτοιου εἴδους ἐνδυμασία στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ.

Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας Θεοτόκου 25 Μαρτίου

Ο Ευαγγελισμός είναι η αναγγελία της χαρμόσυνης είδησης από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία ότι δια μέσου αυτής  θα ενσαρκωθεί ο Υιός του Θεού. Την  ανάμνηση αυτής της αναγγελίας η εκκλησία μας την γιορτάζει στις 25 Μαρτίου.

π. Θεόδωρος Ζήσης, "Ἡ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δράση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος" [Β...

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Ἡ πρωτόθρονη Ἐκκλησία ἔχει πλέον ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό,...

Ὁ Ἀθηναγόρας, ὄχι μόνο δὲν ὀπισθοχώρησε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ διάδοχοί του προχώρησαν καὶ προχωροῦν, ὅπως διαρκῶς τὸ ἐπισημαίνουμε καὶ ὅπως τὸ εἴδαμε ὅλοι κατὰ τὴν τελευταία συνάντηση Πατριάρχου καὶ Πάπα στὸ Φανάρι στὶς 30 Νοεμβρίου τοῦ 2006. Ἡ πρωτόθρονη Ἐκκλησία ἔχει πλέον ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ὡς πρώτη, ἐπηρεάζει καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲςἘκκλησίες. Ὅλη αὐτὴ ἡ τραγικὴ ἱστορία τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διαζωγραφήθηκε στὸ μεγάλο σχετικὸ Συνέδριο ποὺ κάναμε στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2004. 

Στὶς περισσότερες ἐκκλησίες, οἱ οἰκουμενιστικὲς ἡγεσίες ἐλέγχουν πλήρως τὴν κατάσταση καὶ μὲ ἀπειλές, διώξεις καὶ ἀφορισμοὺς καταπνίγουν καὶ φιμώνουν τὶς ὀρθόδοξες φωνές. 

Τό «κράτος» τοῦ Μητσοτάκη χρηματοδοτεῖ τόν Σατανισμόν!

Ελευθέριος Ανδρώνης : «Αδέσποτα Κορμιά»: Μια αδέσποτη εικαστική αλητεία – Η βλασφημία στα Θεία έγινε το διαβατήριο επιτυχίας του κάθε ατάλαντου

Η βλασφημία και ο χριστιανοφοβικός ρατσισμός στην υπηρεσία της «τέχνης» - Η χυδαία αφίσα με την εσταυρωμένη «Μαντόνα» είναι αδέσποτη αθλιότητα

https://www.triklopodia.gr/%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%ad%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%cf%8e%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%ad%cf%83%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%bc%ce%b9/

 

Dimitris Hatzinikolaou, former Associate Professor University of Ioannina, Dept. of Economics University Campus, 45110 Ioannina, HELLAS

E-mail: dhatzini@uoi.gr

Ο ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

Σύντομο συναξάριο της Οσίας

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη  το 1210. Ο πατέρας της ονομαζόταν Ιωάννης Πετραλίφας και ήταν σεβαστοκράτορας και διοικητής της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Η μητέρα του Ελένη ανήκε σε οικογένεια αριστοκρατών της Κωνσταντινουπόλεως. Η οικογένεια του πατέρα της «ήλκε»  την καταγωγή του από την φημισμένη ιταλική οικογένεια των Πετραλίφα. Πρόγονός της υπήρξε ο Πέτρος di Alife, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην Α΄ Σταυροφορία, τον 11^ο αιώνα.

ΤΟ ΠΙΟ ΙΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ !

π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος & ἡ ἐπιστροφή τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Κωνστ/πολη (Β΄)

https://www.youtube.com/watch?v=n7IOSdlOABQ&t=43s

Dimitris Hatzinikolaou, former Associate Professor University of Ioannina, Dept. of Economics University Campus, 45110 Ioannina, HELLAS

E-mail: dhatzini@uoi.gr

ΟΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΝΑΥΑΓΟΙ… Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΥΠΑΡΧΟΥΝ μερικοί χριστιανοί, πού ἀρνοῦνται νά συμβιβα-

στοῦν μέ τόν κόσμο καί ἀγωνίζονται γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους. Δέν ἀνήκουν στούς κατ᾽ ὄνομα μόνο χριστιανούς. Ἡ εὐαισθησία τους ἀπέναντι στό θεῖο θέλημα εἶναι μεγάλη καί συχνά ἀντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα, καθώς καί αὐτοί ζοῦν μέσα στή σύγχρονη κοινωνία, πού μόνο χριστιανική δέν μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ. Στίς δύσκολες αὐτές ὧρες ἀναζητοῦν κάποιον κληρικό, γιά νά τόν συμβουλευτοῦν, ἀλλά καί γιά νά τόν ἔχουν οὐσιαστικό βοηθό στίς δύσκολες καταστάσεις, πού ἀντιμετωπίζουν. Δυστυχῶς, τίς περισσότερες φορές δέν τόν βρίσκουν, μέ ἀποτέλεσμα νά μειώνεται ὁ ἱερός τους ζῆλος καί νά μπαίνουν καί αὐτοί στή νοοτροπία τοῦ κόσμου. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν κληρικῶν μένει ἀδιάφορη. Ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά βοηθήσει τούς πιστούς, ἀλλά χρειάζεται ἐκείνη τή βοήθειά τους! Νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο πρόβλημα, πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσει ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καί εἰδικότερα ὁ κάθε Μητροπολίτης ξεχωριστά. Πρέπει νά φτάσουμε κάποτε στό σημεῖο νά εἶναι οἱ κληρικοί ὄντως

πνευματικοί πατέρες, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι κοντά στόν πιστό λαό καί θά μποροῦν νά βοηθοῦν, ὅταν οἱ ἀνάγκες τό ἀπαιτοῦν. Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσω ὅτι ἡ πνευματική ἀναβάθμιση τῶν κληρικῶν δέν εἶναι εὔκολο ἔργο. Δέν ἐπιτυγχάνεται μέ μιά ἐγκύκλιο ἤ μέ ἕνα ἱερατικό συνέδριο. Χρειάζεται ἀδιάκοπη προσπάθεια ἐκ μέρους τῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν στενῶν τους συνεργατῶν.

Στρατηγός Μακρυγιάννης :

«Η πατρίς της γεννήσεώς μου είναι από το Λιδορίκι· χωριό του Λιδορικιού ονομαζόμενον Αβορίτη. [...] Οι γοναίγοι μου πολύ φτωχοί, και η φτώχεια αυτήνη ήρθε από την αρπαγή των ντόπιων Τούρκων και των Αρβανίτων του Αλήπασα. Πολυφαμελίτες οι γοναίγοι μου και φτωχοί, και όταν ήμουνε ακόμα στην κοιλιά της μητρός μου, μιαν ημέρα πήγε για ξύλα στο λόγγο. Φορτώνοντας τα ξύλα στον ώμο της, φορτωμένη στο δρόμο, στην ερημιά, την έπιασαν οι πόνοι και γέννησε εμένα. Μόνη της η καημένη κι αποσταμένη, εκιντύνεψε κι αυτήνη τότε κι εγώ. Ξελεχώνεψε μόνη της και συγυρίστη, φορτώθη λίγα ξύλα και έβαλε και χόρτα απάνου στα ξύλα και από πάνου εμένα και πήγε στο χωριό» (Β' 11-12). 

Dimitris Hatzinikolaou, former Associate Professor University of Ioannina

π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος & ἡ ἐπιστροφή τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Κωνσταντινούπολη https://www.youtube.com/watch?v=Zs5K4x7woBQ

Dimitris Hatzinikolaou, former Associate Professor University of Ioannina, Dept. of Economics University Campus, 45110 Ioannina, HELLAS

E-mail: dhatzini@uoi.gr

Ἡ νομιμοποίησις μιᾶς οἱασδήποτε ἁμαρτίας ἀποτελεῖ ἀνατροπήν τοῦ Εὐαγγελίου, τοὐτέστιν αἵρεσιν.

 Τοῦ κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου,

πρ. Ἀν. Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων

   Ἡ νομιμοποίησις μιᾶς οἱασδήποτε ἁμαρτίας ἀποτελεῖ ἀνατροπήν τοῦ Εὐαγγελίου, τοὐτέστιν αἵρεσιν. Συνεπῶς, οἱ καθ’ οἱονδήποτε τρόπον συμβάλλοντες εἰς τήν ὑπερψήφισιν τοῦ νομοσχεδίου – ἐκτρώματος διά τόν «γάμον» τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἤτοι οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ νομοσχεδίου, οἱ πονηρῶς ἀπέχοντες ἀπό τήν ψηφοφορίαν, οἱ προπαγανδισταί ψευδο-δημοσιογράφοι κ.ἄ., πρέπει ὅλοι ν’ ἀφορισθοῦν.